De opdracht was om een beeld te maken over brood. Ik dacht meteen aan de hardwerkende ambachtelijke bakkers. Er bleken er nog twaalf werkzaam in Leiden. Ik bezocht ze ’s nachts in de bakkerij en vroeg ze naar hun drijfveren om dit zware beroep uit te oefenen.
Bakkers, optimistische mensen die hart voor hun werk hebben en vol passie spraken over het vak. Ik bracht een ode door de bakkers tijdens hun nachtelijke werk te fotograferen, waarna ik met ambachtelijke precisie, in bakkersblauwe kruissteek, een schaduw bij iedere bakker borduurde. Ze zien nauwelijks daglicht, dus een schaduw van de zon hebben zij doorgaans niet. Samengebracht in een bakkerskarretje vormen ze een relikwie van een beroep dat in die vorm aan het verdwijnen is.